«هرگز از آنچه كه آنان مى پرستند در شك و ترديد مباش. آنان جز آنچه را كه نياكان آنها در زمانهاى پيش مى پرستيدند نمى پرستند وما بهره آنان را به طور كامل در اين جهان خواهيم داد».
اين آيه به گونه اى گواه بر اين است كه مقصود از«شقى» آن شقاوتمند مشركى است كه در بدبختى به درجه نهايى رسيده است.
در آيه ديگر مى بينيم پس از كلمه (أَشْقى) واژه (كذّب) و (تَوَلّى) را آورده است واين گواه بر آن است كه در اصطلاح قرآن انسان شقى فردى است كه در تبهكارى فرو مى رود آنجا كه مى فرمايد: