« اين گروه از شيعيان گنهكار ما هستند كه شما در دنيا سوگند ياد مى كرديد كه رحمت الهى شامل آنان نخواهد شد».

آنگاه به گروه ياد شده مى گويند:

(...أُدْخُلُوا الجَنَّة لا خَوفٌ عَلَيْكُمْ وَلا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ) .[1]

«داخل بهشت شويد، هيچ ترس و اندوهى بر شما نيست».[2]

3. آنان كه طاعتها و گناهانشان برابر است

در اين باره نيز يك روايت وارد شده است كه«عياشى» آن را نقل كرده است كه امام صادق (عليه السلام) درباره رجال و اصحاب«اعراف» فرمودند: آنان افرادى هستند كه حسنات و سيئات يكسانى دارند پس اگر خداوند آنان را به بهشت وارد كند به مقتضاى رحمت خود با آنان رفتار كرده است و اگر عذاب نمايد، به آنان ظلم ننموده است.[3]

مقايسه مضامين روايات و آيات

اكنون كه با مضامين روايات درباره اعراف آشنا شديم لازم است آن را با مضامين بدست آمده از آيات در اين باره مقايسه كنيم و نسبت آن دو را بدست آوريم:

بخش نخست (جايگاه اعراف) از روايات هيچ گونه منافاتى با آيات ندارد، زيرا از آيات بيش از اين استفاده نمى شود كه ميان بهشت و دوزخ