مردانى هستند كه هر يك از آن دو را از چهره شان مى شناسند، و به بهشتيان صدا مى زنند كه:«درود بر شما باد!» امّا داخل بهشت نمى شوند، درحالى كه اميد آن را دارند».

2 .«و هنگامى كه چشمشان به دوزخيان مى افتد مى گويند: پروردگارا! ما را با گروه ستمگران قرار مده!»».

3 .«و اصحاب اعراف، مردانى (از دوزخيان را) كه از سيمايشان آنها را مى شناسند، صدا مى زنند و مى گويند: (ديديد كه) گردآورى شما (از مال و ثروت و زن و فرزند) و تكبّرهاى شما، به حالتان سودى نداد!».

4 .«آيا اينها (اين واماندگان بر اعراف) همانان نيستند كه سوگند ياد كرديد رحمت خدا هرگز شامل حالشان نخواهد شد؟! ولى خداوند به خاطر ايمان و بعضى اعمال خيرشان، آنها را بخشيد; هم اكنون به آنها گفته مى شود: داخل بهشت شويد كه نه ترسى داريد و نه غمناك مى شويد!».

5.«داخل بهشت شويد، هيچ ترس و اندوهى بر شما نيست».

تفسير آيات

كلمه«اعراف» در قرآن دوبار وارد شده ، يك بار به صورت(وَعَلَى الأَعْراف) و بار ديگر به صورت (وَأَصْحابُ الأَعْراف) و هر دو مورد مربوط به روز قيامت و مواقف و منازل آن است، اكنون بايد ديد مقصود از«اعراف» چيست، و«اعرافيان» چه كسانى هستند؟

از نظر لغت،«اعراف» از«عُرْف» گرفته شده است و آن به موهاى روى گردن اسب و گوشتى كه روى سر خروس است گفته مى شود و گاهى به نقطه بلند از هر چيز«عرف» مى گويند بنابراين«اعراف» جمع عرف بوده و مقصود از آن نقاط مرتفع است و طبعاً[1] اعرافيان كه نوعى انتساب به آن نقطه بلند دارند