شده است. و ما به طور فشرده روايات مربوط به صراط قيامت را مورد بررسى قرار مى دهيم.

صراط در روايات

1. على بن ابراهيم از امام باقر (عليه السلام) در تفسير آيه (وَجيئَ يَومَئِذ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذ يَتَذَكَّرُ الإِنْسانُ وَأَنّى لَهُ الذِّكْرى) .[1]

«در چنين روز جهنم آورده مى شود، در اين روز انسان متذكر مى گردد ولى كجا اين تذكر فايده مى بخشد؟».

چنين مى گويد:

«ثُمَّ يُوضَعُ عَلَيْهَا الصِّراطُ أَدَقُّ مِنَ الشَّعْرِوَ أَحَدُّ مِنَ السَّيْف».

«آنگاه راهى روى آن نصب مى شود كه از مو باريك تر و از لبه شمشير تيزتر است».[2]

2. صدوق در معانى الاخبار مى گويد: هر كس امام خود را در اين جهان بشناسد و از راهنمايى هاى او پيروى كند از صراط مى گذرد و آن پلى است بر روى دوزخ و آن كس كه در دنيا امام خود را نشناسد، قدم او بر صراط مى لغزد و در آتش دوزخ مى افتد.[3]

از اين دو روايت استفاده مى شود كه صراط وپل يك چيز است ، وآن بر بالاى جهنم قرار دارد بنابراين كه گفته مى شود«پل صراط» تعبير درستى نيست هر چند رايج ومعروف است. در كتابهاى كلامى نيز صراط به همين نحو تفسير شده است.