به خود جسر و پل كه دو راه را به هم پيوند مى دهد، گفته مى شود.

صراط يا گذرگاه همگانى

از آيات و روايات استفاده مى شود كه در روز رستاخيز گذرگاهى عمومى وجود دارد كه همگان بايد از آن عبور كنند و در لسان روايات به آن صراط گفته شده است و در قرآن اگر چه به طور صريح در اين مورد مطلب وارد نشده است ولى مفسران آيه ياد شده در زير را ناظر به صراط مى دانند:

(وَإِنْ مِنْكُمْ إِلاّ وارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضيّاً* ثُمَّ نُنَجّى الَّذينَ اتَّقَوا وَنَذَرُ الظّالِمينَ فِيها جِثِيّاً) .[1]

«هيچ يك از شماها نيست مگر اين كه وارد آن (دوزخ) مى شود و اين مطلب، حكم و تقدير حتمى خداوند است، آنگاه پرهيزگاران را نجات مى دهيم و ستمگران را فرو مى گذاريم تا در آن آتش به زانو درافتند».

در اين كه مقصود ازكلمه«ورود» در آيه چيست؟ مفسران دو نظر دارند:

1. مقصود از ورود به دوزخ، اشراف و نزديك شدن به آن است و گاهى در زبان عرب (و غير آن) از اشراف و نزديكى به چيزى به لفظ ورود تعبير مى آورند، مثلاً كسى كه به دروازه شهرى رسيده است مى گويند وارد آن شهر شد.

اين گروه به برخى از آيات قرآن نيز استشهاد كرده اند:

قرآن درباره موسى (عليه السلام) مى فرمايد:

(وَلَمّا وَرَدَ ماءَ مَدْيَنَ...) .[2]

«هنگامى كه بر آب مدين وارد شد».