مى آوريم و كافى است كه ما حسابرس بندگانيم».

(المَوازين) در آيه، جمع«ميزان» است و خود مى رساند كه ميزانهايى در روز رستاخيز نصب مى شود و صفت اين نوع ميزان اين است كه نشان دهنده عدل و داد الهى در سنجش است.[1]

و در نتيجه، اين آيه ناظر به اصل وجود ميزان است و اينك آياتى كه نتيجه برپايى ميزان را يادآور مى شوند وغالباً آيات مربوط به ميزان ناظر به اين قسمت است:

2. (فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ* وَمَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ الَّذينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فى جَهَنَّمَ خالِدُونَ) .[2]

«كسانى كه ترازوى اعمال آنان سنگين باشد، رستگارانند وكسانى كه ترازوى اعمال آنان سبك باشد،زيانكار بوده و در جهنم جاودانه خواهند بود».

3. (فَأَمّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ* فَهُوَ فى عيشَة راضِيَة* وَأَمّا مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ* فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ) .[3]

«كسانى كه سنگين ميزان باشند در زندگى رضايت بخشند، امّا افراد سبك ميزان، جايگاهشان دوزخ است».

4.(...اَلْوَزْنُ يَومَئِذ الْحَقُّ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ