رسيدگى شود).

چنان كه مى فرمايد:

(تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِى يَوْم كانَ مِقْدارُهُ خَمْسينَ أَلْفَ سَنَة) .[1]

«فرشتگان و روح در روزى كه اندازه آن پنجاه هزار سال است، به سوى خدا بالا مى روند».

آيات بعدى گواهى مى دهند كه اين آيه مربوط به روز قيامت است چنان كه مى فرمايد:

(إِنَّهُمْ يَرَونَهُ بَعيداً* وَنَريهُ قَريباً* يَوْمَ تَكُونَ السَّماءُ كَالْمُهْلِ* وَتَكُونُ الْجِبالُ كَالعِهْنِ).[2]

«كافران وقوع قيامت را دور مى پندارند، ولى ما تحقق آن را نزديك مى بينيم روز قيامت روزى است كه آسمانها چون مس گداخته و كوهها مانند پشم مى باشند».

ولى در آيه ديگر به جاى پنجاه هزار سال، يكهزار سال ذكر شده است چنان كه مى فرمايد:

(يُدَبِّرُ الأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فى يَوْم كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَة مِمّا تَعُدُّونَ) .[3]

«خداوند امر آفرينش را از آسمان به سوى زمين تدبير مى نمايد (حوادث مربوط به زمين و موجودات زمين را يكى پس از ديگرى از مقام تدبير حكيمانه خود ايجاد مى كند) آنگاه موجودات در روزى كه مقدارش به حساب اوقات دنيوى هزار سال