كرده است».

البته تخصيص اين رشته از موضوعات براى سؤال، منافاتى با همگانى بودن آن ندارد، زيرا اين قسمت به خاطر اهميتى كه دارد، در لسان وحى به طور خصوص وارد شده است.

اتفاقاً در روايات نيز اين تقسيم وارد شده است، برخى از روايات يادآور مى شود كه از همه كارها سؤال مى شود، در حالى كه برخى، انگشت روى موضوعات خاصى مى گذارد از باب نمونه:

1. امير مؤمنان على (عليه السلام) مى فرمايد:

«كارهايى كه انسانها در اين دنيا انجام داده اند در سراى ديگر مقابل ديدگان آنها نمودار خواهد شد».[1]

آن حضرت در بخشى از نامه اى كه به يكى از كارگزاران حكومت خود نوشته است، فرموده است:«به زودى عمر تو پايان پذيرفته، زير خاك پنهان مى شوى و آنگاه در جايگاهى كه ستمگران بهره اى جز حسرت و اندوه ندارند كارهايى كه انجام داده اى بر تو عرضه خواهد شد».[2]

روايات در اين باره بسيار است كه مجال ذكر همه آنها نيست.

2. برخى از روايات حساب و سؤال را به برخى از اعمال و فرايض الهى مقيد نموده است مانند:

1. عمر انسان.

2. دوران جوانى.

3. كيفيت بهره گيرى از اعضا.

4. كسب ثروت و صرف آن.