13.«پس آنگاه كه فرياد بلند فرا رسد، روزى كه انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش مى گريزد، براى هر يك از آنان گرفتاريهايى است كه توجه به آنها براى او كافى است(مجال توجه به وضع ديگرى را ندارد)».

تفسير آيات

در فصل قبل، با حوادثى كه قرآن آنها را به عنوان نشانه هاى پايان پذيرى عمر دنيا و فرا رسيدن رستاخيز معرفى نموده است آشنا شديم. اكنون لازم است مسأله ديگرى را كه قرآن در همين رابطه مطرح نموده است، مورد بررسى قرار دهيم، و آن مسأله«نفخ صور» است.

«نفخ صور» دو مرحله دارد: يكى مرحله قبل از وقوع حوادث ياد شده و ديگرى مرحله بعد از آن.

از نفخ صور نخست، به عنوان نفخ«صَعْق» يا«فَزَع»، و از نفخ صور دوم به عنوان نفخ«قيام» يا«بَعْث» ياد شده است.

اينك با آيات هر دو گروه آشنا مى شويم:

(وَنُفِخَ فِى الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِى السَّماواتِ وَمَنْ فِى الأََرْضِ إِلاّ مَنْ شاءَاللّهُ ثُمَّ نُفِخَ فيهِ أُخرى فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ) .[1]

«در صور دميده مى شود. پس آنچه در آسمانها و زمين است از شدت ترس جان مى سپارد مگر آن كس را كه خدا بخواهد. سپس بار ديگر در آن دميده مى شود، ناگهان همه مردم(از خواب مرگ) برخاسته و در صحنه محشر در انتظار سرنوشت خود خواهند بود».

اين آيه به روشنى گواهى مى دهد كه«نفخ صور» در دو مرحله انجام مى گيرد.آيات ديگرى نيز به گونه اى بر اين مطلب گواهى مى دهند، چنان كه