وضع پديده هاى زمينى هنگام وقوع قيامت

از ميان پديده هاى زمينى آنچه به عنوان نشانه و علامت رستاخيز مورد توجه قرار گرفته است يكى كوهها و ديگرى درياها مى باشد، و نكته آن، عظمت و اهميت اين دو مى باشد، زيرا اكثريت سطح زمين را آبها و درياها تشكيل مى دهند و از طرفى كوهها با هيبت و شكوه ويژه خود كه اكنون نقش ستونهاى استوار زمين را ايفا مى كنند دگرگونى و تحول در آنها بيش از هر پديده ديگرى مى تواند از وقوع حادثه اى بسيار شگرف كه همان رستاخيز است، خبر دهند و شايد به همين جهت است كه عمده آيات اين بخش مربوط به وضع رستاخيزى كوهها است و اينك آيات اين بخش:

درياها

وضعيت درياها در آخرين لحظه هاى عمر دنيا در سه آيه و با دو واژه«سَجْر» (مشتعل شدن، پر شدن) و«فَجْر» (شكافته شدن) بيان گرديده است چنان كه مى فرمايد:

1. (إِذَا البِحارُ سُجِّرَتْ) .[1]

«آنگاه كه درياها مشتعل گردند(يا آبهاى شيرين و شور همه درهم آميخته شده و درياها پر از آب گردند)».

2. (وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ) .[2]

«سوگند به درياى مشتعل و برافروخته».

3. (وَإِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ) .[3]