دابه است كه در آيه قبل پيرامون آن بحث گرديد.

ب: مقصود حوادث روز رستاخيز است از قبيل به هم خوردن نظام آفرينش، و در اين صورت، ايمان افرادى كه قبلاً ايمان نياورده اند، سودى نخواهد بخشيد.

آيه ياد شده در صورتى مربوط به اشراط قيامت خواهد بود كه مقصود از آن همان معنى نخست باشد، در غير اين صورت ارتباطى به بحث ما نخواهد داشت.

تا اينجا با نشانه هاى قيامت از نظر قرآن آشنا شديم براى تكميل اين بحث علايم آخرت را از نظر روايات نيز به طور فشرده بررسى مى كنيم.

علايم قيامت در روايات

درباره اشراط و علايم قيامت، روايات بسيارى از طريق شيعه و سنى وارد شده است و يك رشته تحولات وحوادث، به عنوان نشانه هاى برپايى رستاخيز بيان گرديده است. آنچه در اين روايات به عنوان«اشراط الساعه» قلمداد گرديده است به دو دسته تقسيم مى شوند:

1. حوادث و رخدادهاى خارق العاده در نظام آفرينش.

2. تحولاتى كه در افكار و رفتار انسانها پديد مى آيد.

از آنجا كه بررسى همه اين روايات نياز به بحث مفصل و گسترده اى دارد و با يك بحث تفسيرى به شيوه موضوعى سازگار نيست ما در اين جا به طور فشرده نمونه هايى از اين علايم را يادآور مى شويم.[1]