5. امام سجاد (عليه السلام) مرگ كافر را چنين توصيف كرده اند:«مرگ براى كافران بسان تعويض لباسهاس قيمتى و پوشيدن كثيف ترين و خشن ترين لباسها است و يا انتقال از خانه هاى مأنوس و سكنى گزيدن در وحشت آورترين منازل و در كنار بزرگترين عذابها مى باشد».

[1] ب: مرگ تن و مرگ قلب

غالباً مرگ را به جسم و تن نسبت مى دهند، آنگاه كه رابطه روح از آن گسسته شود. ولى از نظر قرآن، آن انسانى كه ازنظر تفكر و تعقل، در درجه بسيار پايين باشد، مرده زنده نما است، از اين جهت خدا گروه معاند را مردگانى مى داند كه نمى شنوند و نه درك مى كنند چنان كه مى فرمايد:

(إِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى وَلا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوا مُدْبِرينَ).[2]

«تو اى پيامبر، مردگان و كران را نمى توانى بشنوانى، آنگاه كه بر تو پشت كنند (و از پذيرش حق سرباز زنند)».

در اين آيه مشركان لجوج مردگانى تلقى شده اند كه گويا نمى فهمند، كرانى معرفى شده اند كه گويا نمى شنوند.[3]

و باز مى فرمايد:

(أَوَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَجَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشى بِهِ فِى النّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِى الظُّلُماتِ لَيْسَ بِخارِج مِنْها...) .[4]