«آنان بسان ملخ هاى پراكنده از قبرها بيرون مى آيند».[1]

4. آياتى كه گواهى مى دهند كه روز رستاخيز اعضاى انسان به اعمال او گواهى مى دهد و تفسير اين اعضا به اعضاى برزخى و صورتهاى بدون ماده كاملاً بر خلاف ظاهر است چنان كه مى فرمايد:

(يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ).[2]

«روزى كه بر آنان زبانها و دستها و پاهاى آنان به آنچه كه انجام داده اند، گواهى مى دهد».

و نيز مى فرمايد:

(اَلْيَومَ نَخْتِمُ عَلى أَفْواهِهِمْ وَتُكَلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) .[3]

«امروز بر زبانهاى آنها مهر مى گذاريم(قادر به سخن گفتن نمى باشند) و دستهاى آنان با ما سخن مى گويند و پاهاى آنان به آنچه كه انجام داده اند، گواهى مى دهند».[4]

5. آياتى كه بر دگرگونى هاى بدن در دوزخ گواهى مى دهند چنان كه مى فرمايد:

(...كُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها لِيَذُوقُوا الْعَذابَ...).[5]

«هر موقع پوستهاى آنان پخته و سوخته شود، پوستهاى ديگرى را به جاى آن قرار مى دهيم تا عذاب را بچشند».

و باز مى فرمايد:

(...وَسُقُوا ماءً حَميماً فَقَطّعَ أَمْعائَهُمْ) .[6]