قرآن و تجرد نفس

تا اينجا با دلايل عقلى تجرد نفس آشنا شديم اكنون مسأله را از دريچه نقلى مورد بررسى قرار مى دهيم در اين مورد آيات متعددى وجود داردكه برخى را يادآور مى شويم:

آيات قرآن را مى توان به دو گروه تقسيم كرد:

1. آياتى كه در اثبات موضوع مورد بحث صراحت كامل دارند.

2. آياتى كه در اين باره از صراحت كامل برخوردار نيست.

اينك بخش نخست:

1. (اللّهُ يَتَوفَّى الأَنْفُسَ حينَ مَوْتِها وَالَّتى لَمْ تَمُتْ فِى مَنامِها فَيُمْسِكُ الَّتِى قَضى عَلَيهَا المَوتَ وَيُرْسِلُ الأُخرى إِلى أَجَل مُسَمّىً إِنَّ فِى ذلِكَ لآيات لِقَوْم يَتَفَكَّرُونَ) .[1]

«خدا جانها را به هنگام مرگ و به هنگام خواب به طور كامل مى گيرد آن را كه مرگ او قطعى شده است نگه مى دارد و ديگرى را تا مدت معينى رها مى سازد، در اين كار بر آنان كه تفكر مى كنند، آيت و يا نشانه ها است».

آيه به حكم اين كه«توفى» به معنى«اخذ» و گرفتن كامل است مى رساند كه به هنگام مرگ، و به هنگام خواب، واقعيتى وراى بدن وجود دارد كه خدا آن را اخذ مى كند، كسانى كه مرگ آنها مورد قضاى قطعى خدا قرار گرفته است، نفس آنان را نگاه مى دارد و روح افراد ديگر را رها مى سازد تا به ارتباط تدبيرى خود نسبت به بدن ادامه دهد، واگر شخصيت انسان را همان جنبه خارجى و مادى او تشكيل مى داد هرگز به كار بردن مفاهيمى مانند«اخذ»،«امساك» و«ارسال» صحيح نبود.