3. (يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ...) .[1]

«روزى كه چهره هايى سفيد و چهره هايى سياه مى شود».

اين نوع توصيف ها كه پس از لفظ«يوم» با طرح جمله هايى انجام مى گيرد، در قرآن زياد است و گردآورى همه آنها مايه گستردگى سخن مى شود و به مناسبت هايى برخى از آنها را در جاى خود خواهيم آورد.

تعداد آيات مربوط به قيامت

گاهى گفته مى شود كه يك سوم قرآن مربوط به قيامت و عالم پس از مرگ است. مرحوم علامه طباطبايى مى فرمود: مجموع آيات مربوط به جهان پس از مرگ، در حدود دو هزار آيه است، در حالى كه برخى با شمارش دقيق تر، آن را يك هزار و چهارصد آيه مى دانند. ولى اگر بنا شد اشارات آيات را راجع به معاد، به حساب آوريم، آمار آيات از تعداد اخير بالا مى رود.

در هر حال، اين رقم بزرگ نشانگر اهميت اين اصل در شرايع سماوى است. خوشبخت كسى است كه براى آن روز توشه اى مناسب فراهم سازد، زيرا در آن سرا«لا بَيعٌ فيه ولا خُلَّةٌ» نه داد و ستدى است و نه دوستى، اين مقدمه، نشانگر طرح موضوعى است كه مى خواهيم آيات مربوط به آن را به صورت خاصى تنظيم و به تفسير آن بپردازيم. اميد است در پيمودن اين راه توفيق الهى ما را يارى فرمايد.