يادآور مى شويم:

1. (وَهُوَ الَّذِى يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَىْ رَحْمَتِهِ حَتّى إِذا أَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالاً سُقْناهُ لِبَلَد مَيِّت فَأَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَأَخْرَجْنا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ كَذلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ) .[1]

«اوست كه بادها را مى فرستد در حالى كه از رحمت خدا مژده مى دهند، تا آنجا كه بادها ابرهاى متكاثف و به هم فشرده را حمل مى كنند، و آنها را به سوى سرزمين هاى مرده مى رانند، وما به وسيله آنها، آب فرو فرستاده و به واسطه آن انواع ميوه ها (از زمين) بيرون مى آوريم و مردگان را نيز همين گونه (از خاك) بيرون مى آوريم(يادآورى اين مطلب براى اين بود كه) شما متذكر حقيقت معاد و امكان آن گرديد».

2. (...الَّذِى نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَر فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذلِكَ تُخْرَجُونَ).[2]

«خدا كسى است كه از آسمان به مقدار معين آب فرو مى فرستد و ما (خدا) به وسيله آن آب، زمين هاى مرده را زنده مى سازيم، شما نيز روز قيامت اين گونه از خاك بيرون آمده و زنده مى شويد».

ج. معاد و مسأله علم الهى (شبهه سوم)

سومين شبهه مهم منكران معاد مسأله علم الهى بوده است. آنان از آنجا كه به طور كامل آن را درك و هضم نكرده بودند از اين نظر تحقق معاد را امرى غير ممكن يا فوق العاده بعيد و باور نكردنى مى دانستند. مسأله علم الهى و معاد از دو نظر مورد توجه منكران بوده است:

1. بازشناسى اجزاى متلاشى شده و درهم آميخته.