ااز كلمه «وحى» (أَوحَيْنا) (وحى كرديم) و در رابطه با شرايع پيامبران ديگر كلمه «وصيت» (وصّى ـ سفارش كرد) (أَوصَيْنا ـ سفارش كرديم) استفاده شده است و شايد نكته آن همان مطلبى باشد كه علاّمه طباطباييرحمه اللّه يادآور شده است و آن اين كه واژه «وصيت» در مواردى به كار مى رود كه آنچه به آن توصيه مى شود از اهميت خاصى برخوردار باشد، و شريعت هاى پيامبران گذشته عمدتاً به امور مهم زمان خود توجه داشت.

از اين جهت در مورد آنها كلمه «وصيت» به كار رفته است ولى واژه وحى در برگيرنده همه دستور العمل هايى است كه بشر در زندگى فردى و اجتماعى خود با آنها روبرو مى گردد. مسائل مهم و غير مهم همگى را در بر مى گيرد و با توجه به جامعيت شريعت اسلام در مورد آن واژه «وحى» به كار گرفته شده است.[1]

در باره تعداد پيامبران و اختلاف آنان پرسش هاى ديگرى هست كه نقل هر يك و پاسخ به آنها مايه گستردگى سخن است وغالباً متكلمان و محدثان در اين مورد به حديثى كه از ابو ذر نقل شده است تكيه مى كنند و محدّثان سنى و شيعه آن را نقل نموده اند اينك ما به ترجمه آن حديث مى پردازيم هر چند مى دانيم كه اين حديث خبر واحد است و خبر واحد در قلمرو عقايد (در صورتى كه مفيد يقين نباشد) كافى نيست، در اين حديث ابو ذر از پيامبر سؤال مى كند و او پاسخ مى دهد:

ابو ذر: چند پيامبر از جانب خدا آمده است؟

پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم): صد و بيست و چهار هزار از جانب خدا مبعوث شده اند.

ابو ذر: چه تعداد از آنان پيامبران مرسل بوده اند؟

پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم):سيصد و سيزده نفر.