چنان كه در آيات ديگر نيز وسعت ناظر به علم و يا فعل الهى است چنان كه مى فرمايد:(...وَسِعَ كُلّ شَىء عِلماً).(طه/98): «دانش او به همه چيز احاطه دارد»، (...قَدْأَحاطَ بِكُلِّ شَىء عِلماً).(طلاق/12):«از نظر دانش بر همه چيز احاطه دارد».(...رَحْمَتى وَسِعَتْ كُلَّ شَىء...).(اعراف/156):«رحمت من همه چيز را فرا گرفته است».

اسم صدو سى ويكم: الوالى

لفظ «والى» در قرآن يك بار و به عنوان وصف خدا آمده است، چنان كه مى فرمايد:

(وَ إِذا أَرادَ اللّهُ بِقَوم سُوءً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وال).(رعد/11)

«هرگاه خدا براى مردمى عذاب يا مصيبت بخواهد براى آن دافعى نيست، و براى آنان جز خدا سرپرستى نيست كه عذاب را از آنان دفع كند».

لفظ والى از «ولى» گرفته شده كه به معنى قرب و نزديكى است، زيرا نزديكى انسان به انسان است كه يك نوع اولويتى در او پديد مى آورد، و مقصود ازوالى در آيه، متولى و سرپرست انسان است، كه به حكم سرپرستى، شر را از او دفع كند، و اين تنها خدا است كه ولىّ همه انسانها است و اراده او نافذ و قاطع است.

اسم صد و سى و دوم: الودود

لفظ «ودود» در قرآن دوبار آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنان كه مى فرمايد:

(وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّـكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّى رَحِيمٌ وَدود).(هود/90)

«از پروردگارتان طلب مغفرت كنيد پس به سوى او برگرديد، پروردگار من مهربان و دوستدار(بندگان خويش) است».