خلاصه پاسخ

تا اين جا روشن گرديد كه به تصريح قرآن گروهى از بندگان برگزيده خدا، داراى قدرت بر انجام امور خارق العاده بودند و در مواردى از اين قدرت استفاده مى كردند و افرادى نيز به آنان مراجعه كرده و درخواست مى كردند كه از اين قدرت استفاده كنند. اگر وهابى مى گويد: هيچ كس جز خدا بر انجام اين امور قادر نيست، در اين صورت اين آيات بر خلاف آن گواهى مى دهند.

اگر مى گويد: درخواست كارى از اين طريق شرك است، چرا سليمان و ديگران درخواست كردند. اگر مى گويد: درخواست حاجت از اوليا به طور خارق العاده ملازم با اعتقاد به سلطه غيبى آنان است، پاسخ آن در يكى از بخش هاى گذشته بيان گرديد و گفته شد كه اعتقاد به سلطه غيبى بر دو نوع است: يكى عين توحيد و ديگرى مايه شرك است.

اگر مى گويد: درخواست كرامات از اولياى زنده بى اشكال است نه از افراد در گذشته، پاسخ آن همان است كه گفته شد: موت وحيات، ملاك شرك و توحيد نيست.

اگر مى گويد: درخواست شفاى بيمار و اداى دين از طريق غير عادى، درخواست كار خدا از غير خدا است... در گذشته بيان شد كه ملاك شرك اين است كه مسئول را خدا و يا مبدأ كارهاى خدايى بدانيم. و درخواست كار غير طبيعى، درخواست كار خدايى از غير خدا نيست، زيرا ميزان كار خدايى اين نيست كه از حدود قوانين عادى برتر باشد تا چنين درخواست ها، درخواست كار او از بنده او باشد، بلكه ميزان كار خدايى اين است كه فاعل در انجام آن مستقل باشد. و اگر فاعلى كارى به اتكاى نيروى الهى انجام دهد درخواست چنين كارى، درخواست كار خدا از غير خدا نيست، خواه كار عادى باشد خواه كار غير عادى. براى تكميل مطلب، درباره درخواست شفا از بندگان