نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 487
5.آيا عجز وقدرت، مرز توحيد و شرك است؟
از كتاب هاى وهابيان استفاده مى شود كه براى توحيد و شرك در عبادت، مقياس ديگرى است و آن، قدرت و عجز طرف مسئول نسبت به حاجتى است كه از او درخواست مى شود. آنان مى گويند: درخواست چيزى از مخلوقى كه بر آن كار، جز خدا قادر و توانا نيست، شرك وعبادت محسوب مى شود.
ابن تيميه در اين باره مى نويسد:
«من يأتى إلى قبر نبى أو صالح و يسأله حاجته و يستنجده مثل أن يسأله أن يزيل مرضه أو يقضى دينه أو نحو ذلك مما لا يقدر عليه إلاّاللّه عزّوجلّ فهذا شرك صريح يجب أن يستتاب صاحبه فإن تاب و إلاّ قتل;[1]
اگر كسى به سر قبر پيامبر و يا فرد صالحى بيايد و از او حاجت بخواهد; مثل اين كه از او بخواهد بيمارى او را شفا بخشد و قرض او را ادا كند و مانند اين ها كه جز خدا كسى بر آن قادر نيست، اين شرك است و بايد دارنده چنين عقيده هرچه زودتر توبه داده شود. اگر توبه كرد چه بهتر و الاّ كشته مى شود».
در اين عبارت ميزان شرك، عجز و ناتوانى معرفى گرديده است و اين كه
[1] زيارة القبور، و الاستنجاد بالمقبور، ص 156 و در رسائل «الهدية السنية»، ص 40 نيز مطلبى قريب به اين به چشم مى خورد.
نام کتاب : منشور جاويد نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر جلد : 1 صفحه : 487