2. وحدت نظام; گواه بر يگانگى مدبر

در بخش گذشته درباره يك پارچگى وحدت نظام هستى به گونه اى سخن گفتيم و به روشنى ثابت گرديد كه مطالعه هر برگى از برگ هاى كتاب آفرينش ما را به يك نظام به هم پيوسته و يك پارچه رهبرى مى كند; تو گويى جهان خلقت بسان كتاب تدوينى است كه دست صحاف چيره دستى برگ هاى بى شمار آن را به هم دوخته و همه را به يك صورت درآورده است.

يكى از نشانه هاى به هم پيوستگى و يك پارچگى نظام خلقت، بررسى نيروى جذب و دفع است كه به منظومه شمسى ما و كهكشان، وحدت و يگانگى بخشيده است.

قوانينى كه بر موجودات طبيعى حكومت مى كند، كلى و عمومى است تا آن جا كه نتيجه آزمايش هاى علمى كه در نقطه خاصى از جهان صورت مى گيرد سبب كشف قوانين كلى و جهانى مى گردد.

پيوستگى نظام و كلى بودن قوانين ما را به دو مطلب راهنمايى مى كند:

1. جهان، يك آفريدگار بيش ندارد. وتوضيح اين قسمت را در بخش گذشته خوانديد.

2. جهان، يك مدبر بيش ندارد.

به عبارت ديگر، يك پارچگى نظام و وحدت قوانين خلقت، دليل روشنى بر صحت گفتار قرآن است كه مى فرمايد:

(...أَلا لَهُ الخَلْقُ وَالأَمْر تَبارَكَ اللّه رَبُّ العالَمين).[1]

«براى او است آفريدن و فرمان دادن، بزرگ است خدايى كه پروردگار جهانيان است».