باشد، بايد نايب بگيرد.

مسأله 99 . هرگاه در شرايطى كه فرد بايد نايب بگيرد، نايب گرفت و عمل را به صورت صحيح انجام داد، سپس عذر فردى كه نايب گرفته برطرف شد، ديگر لازم نيست خود به حج برود، امّا اگر عذر او موقعى برطرف شد، كه نايب هنوز در نيمه راه است، در چنين صورتى احتياط مستحب آن است كه خود شخص نيز به حج برود.

مسأله 100 . كسى كه حج بر او واجب شده، خواه در همان سال يا در سال هاى پيش، نبايد از كسى نيابت بپذيرد. و اگر نيابت كرد ذمه منوب عنه برى نمى شود .

مسأله 101 . هرگاه نايب، پس از احرام و دخول در حرم بميرد، حج او صحيح است و ذمّه كسى كه از طرف او نيابت پذيرفته، برى مى شود ولى اگر پس از احرام و قبل از دخول در حرم بميرد، بايد براى آن شخص دوباره نايب بگيرند.

مسأله 102 . كسى كه براى انجام حج نيابتى اجير شود و در نيمه راه پيش از عمل بميرد، براى دريافت اجرت سه حالت دارد:

الف. اگر مبلغ در مقابل عمل حج قرار گرفته، چيزى به او تعلق نمى گيرد.

ب. اگر مبلغ در مقابل «برئ الذمه» شدن منوب عنه پرداخت شده، و نائب پس از دخول در حرم فوت كند، همه مبلغ به او تعلق مى گيرد.

ج. هرگاه مبلغ در مقابل رفت و برگشت و عمل معين شده، به مقدارى كه كار انجام گرفته، به او تعلق مى گيرد.

مسأله 103 . مستحب است كه نايب پس از انجام حج نيابى، براى خود