حج است يا طواف عمره يا طواف نساء، در حجة الاسلام است يا حج مستحبى و يا اگر نايب است به نيّت منوب عنه، البته اگر انجام وظيفه فعلى را نيت كند، كافى است.

مسأله 477. براى صحيح بودن عمل عبادى و از جمله طواف از جهت قصد قربت، كافى است كه آن را براى خداى متعال و تذلل در پيشگاه او و يا به عنوان اطاعت از امر او جل جلاله و يا براى ترس از جهنم و يا شوق رسيدن به بهشت و ثواب به جا آورد.

مسأله 478. رياى بعد از طواف مبطل آن نيست ولى ريا در هر حال معصيت است.

مسأله 479. شريك كردن رضاى غير خدا در طواف هم مثل ريا مى باشد.

مسأله 480. كسى كه نيت طواف را كرده ولى آن را به زبان نياورد. حق ندارد براى گفتن نيت، طواف خود را رها كند و از اوّل شروع كند، ليكن اگر چنين كرد و از طواف اوّل صرف نظر نمود بايد طبق وظيفه قطع طواف كه در مسأله بعد توضيح داده مى شود عمل كند.

مسأله 481. اگر كسى طواف خود را بنابر آنچه در مسأله ى قبل گفتيم قطع كرد و مجدداً خواست شروع كند، اگر طواف اوّل از نصف يعنى سه شوط و نيم گذشته به احتياط واجب طواف را تمام كند و نماز بخواند و سپس طواف را از سربگيرد و اگر قبل از سه و نيم شوط به قطع آن تصميم گرفت احتياطاً مقدارى درنگ كند تا موالات به هم بخورد سپس طواف را از سربگيرد .

مسأله 482. اگر كسى به قصد طواف وارد مطاف شد و در حال طواف و اثناى آن به جهتى شك كرد كه آيا مسافتى را بدون نيّت طى كرده يا نه مثل