1 . زيارت قبور[1]

زيارت قبور، داراى آثار اخلاقى و تربيتى مهمى است. مشاهده مزار اموات كه در آن استخوانهاى پوسيده كسانى است كه روزگارى در اين دنيا مى زيستند و سپس به سرايى ديگر منتقل شدند، از حرص و طمع انسان نسبت به دنيا مى كاهد و چه بسا باعث تغيير رفتار انسان و كنار گذاشتن ظلم و ستم و رفتارهاى زشت، و توجه به خداوند متعال و آخرت شود. از همين جهت است كه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) به زيارت قبور سفارش مى كردند:

«زُورُوا القُبُورَ فَانّها تُذَكّرِكُمْ بِالآخِرَةِ».[2]

«قبور اموات را زيارت كنيد، زيرا باعث يادآورى آخرت مى شود».

با اين وجود، در برخى از احاديث آمده است كه پيامبر اسلام مدتى از زيارت قبور نهى فرمودند و پس از آن زيارت قبور را جايز دانسته و اجازه دادند. به نظر مى رسد نهى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)، از آن جهت