برخاسته است. وحى الهى، در عين حالى كه اثر گذارى موجودات طبيعى را مى پذيرد، آثار آنها را به خداوند نسبت مى دهد و ناشى از او مى داند.

((الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الأََرْضَ فِراشاً وَ السَّماءَ بِناءً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ، فَلا تَجْعَلُوا لِلّهِ أَنْداداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ)).[1]

«آن كسى كه زمين را بستر شما و آسمان]جو زمين[را همچون سقفى بالاى سر شما قرار داد و از آسمان آبى فرو فرستاد و به وسيله آن ميوه ها پرورش داد تا روزى شما باشد. بنابراين براى خدا همتايانى قرار ندهيد درحاليكه مى دانيد (هيچيك از آنها نه شما را آفريده اند و نه شما را روزى مى دهند)».

همچنانكه ملاحظه مى شود، آيه فوق عليّت آب را براى روييدن ميوه هاتأييد مى كند. در اين زمينه، علاوه بر آيه فوق، آيات متعدد ديگرى شاهد مدعاى ماست:

((وَ فِى الأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجاوِراتٌ وَ جَنّاتٌ مِنْ أَعْناب وَزُرُوع وَ نَخِيل صِنْوانٌ وَ غَيْرُ صِنْوان يُسْقى بِماء واحِد وَ نُفَضِّلُ بَعْضَها عَلى بَعْض فِى الأُكْلِ إِنَّ فِى ذلكَ لآيات لِقَوْم يَعْقِلُونَ)).[2]

«و در روى زمين قطعاتى در كنار هم قرار دارد كه با هم متفاوتند و ]نيز[باغهايى از انگور و زراعت و نخلها ]و درختان ميوه گوناگونى[كه گاه بر يك پايه مى رويند و گاه بر دو پايه ]و عجيب تر آنكه[ همه آنها از يك آب