كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:

«ايّما امرء قال لاخيه يا كافر، فقد باء بها احدهما، ان كان كما قال، و الاّ رجعت عليه».[1]

«اگر كسى به برادر دينى اش«كافر» خطاب كند، گناه اين نسبت را يكى از آن دو به دوش مى كشد، اگر راستگو باشد كه هيچ، و الاّ به خود او برمى گردد».

5. بخارى در كتاب خود، در باب«گناهان، بازمانده دوران جاهليت اند وهيچ كس با انجام آنها كافر نميشود، مگر با شرك ورزيدن» از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)روايت مى كند كه خطاب به فردى فرمود:

«در تو آثار جاهليت هست »و خداوند مى فرمايد:

((إنَّ اللّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاء)).[2] و[3]

«خداوند (هرگز) شرك را نمى بخشد و پايين تر از آن را براى هر كس بخواهد (و شايسته بداند) مى بخشد».

6. ترمذى در كتاب سنن خود، به نقل از نائب ابن ضحاك روايت مى كندكه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:

«ليس على العبد نذر فيما لايملك، و لاعن المؤمن كقاتله و