معتقدند و بر محور اسلام گردآمده اند».[1]

4. تفتازاتى مى گويد:

«مسلمانى كه مخالف عقيده حق است، تا آنجا كه با ضروريات دين مانندحدوث عالم و محشور شدن مردگان مخالفت نكرده است، كافر نيست. زيرا پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و خلفاى پس از او به تفتيش عقايد نمى پرداختند و تنها، عقايد صحيح را تبيين و ترويج مى كردند».[2]

سنّت پيامبر و تكفير مسلمانان:

احاديث فراوانى از پيامبر وجود دارد كه از تكفير كسى كه شهادتين گفته است، نهى فرموده اند، چهرسد به كسى كه به انجام دستورات دينى متعهد است. به نمونه اى از اين احاديث توجه كنيد:

1. «بُنىَ الإسلامُ على خِصال: شَهادةُ أنْ لا اله الاّ اللّهُ و أنَّ محمّداً رسولُ اللّهِ و الإقرارُ بما جاءَ مِنْ عِندِاللّهِ و الجهاد ماض مُنْذُ بعثَ رُسُلَه إلى آخرِ عِصابة تكونُ من المسلمين ...فلا تكفروهم بذنب و لاتشهدوا عليهم بشرك»[3].