اللّه ويبغض فى اللّه و ان توقد نار عظيمة فيقع فيها احبّ اليه من ان يشرك باللّه شيئاً.[1]

«اگر سه خصلت در كسى يافت شد، طعم شيرينِ ايمان را خواهد چشيد: خدا ورسولش در نزد او محبوب تر از هر چيز باشند، براى خدا دوست بدارد و براى او دشمن; و اگر آتش مهيبى برافروخته شود، افتادن در آن را بر ذره اى شرك ورزيدن به خداى سبحان، ترجيح دهد».

در پرتو آيات و روايات فوق در مى يابيم كه برگزارى مراسم جشن و سرور در سالگرد تولد اين بزرگان و ايراد سخنرانى و شعر سرايى، در مدح وبيان منزلت آنان در قرآن و سنّت، تجسّم بخش علاقه و عشقى است كه خدا و رسول(صلى الله عليه وآله وسلم) ما را به آن سفارش نموده اند. البته مشروط بر آنكه مراسم مذكور با اعمالو رفتار حرام، آلوده نشود.

با نيم نگاهى به قرنهاى گذشته، در مى يابيم كه انگيزه كسانى كه در اين راه گامى برداشته اند، ابراز دوستى به پيامبر بوده و از عشق به پيامبر سرچشمه مى گرفته است.

نويسنده كتاب «تاريخ الخميس» در اين زمينه مى گويد:

«مسلمانان هميشه، در ماه تولد آن حضرت با برگزارى مجالس جشن وميهمانى، كمك به مستمندان به صورتهاى گوناگون، افزودن