مشروعيت تبرّك به آثار پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) است، دليل بر ايمان قوى، شدّت محبّت، علاقه و اطاعت صحابه نسبت به رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم) است. در اين باره شاعر سروده است:

امرُّ على الديار ديارِ ليلى

و ما حبّ الديار شغفن قلبى

اقبل ذا الجدار و ذا الجدارا

ولكن حبّ من سكن الديارا[1]

بر ديار ليلى مى گذرم و بر ديوارهاى آن بوسه مى زنم.

امّا دوستى آن ديار نيست كه قلبم را شيفته خود كرده، بلكه دوستى ساكن آن ديار چنينم نموده است.