سيئه اى در بين مسلمانان به جا گذارد و پس از او بدان عمل كنند، وزرى مساوى وزر عامل آن براى او ثبت است و از وزر هيچيك ازعامل و ميت كاسته نخواهد شد».

بر اساس اين روايت، انسان پس از مرگ خود، از نتيجه عمل فرد ديگر برخوردار مى شود. زيرا ديگرى را به انجام آن فعل تشويق و ترغيب نموده است. كسى كه سنّت حسنه اى به يادگار گذاشته، در واقع ديگران را به پيروى از عمل خود دعوت كرده است.

اينك آيا در صورتيكه ميت نقشى در اعمال انسانهاى پس از خود نداشته باشد، ثواب عمل آنان با اهدا به روح ميت، به ميت مى رسد يا خير؟

مطابق ظواهر آيات و روايات، خداوند متعال بنا به جود و فضل بى پايان خود، اگر عمل صالحى به نيابت ميت انجام شود و ثوابش را به او هديه كنند، ثواب آن عمل صالح را به روح ميت مى رساند. آيات ذيل نمونه اى از اين دست است:

1. استغفار ملائكه براى مؤمنين:

((اَلذَّيِن َيَحْمِلُونَ العَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعَتْ كُلّ شَى رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذابَ الجَحِيمِ)).[1]