«اللّهمّ انى اسألك و اتوجه اليك بنبيّك مُحمّد نبىّ الرحمة، يا محمد انّى اتوجه بك الى ربّى فى حاجتى لتُقْضى، اللّهم شفّعْهُ فىّ»

عثمان ابن حنيف ادامه مى دهد: قسم به خدا، ما هنوز مشغول صحبت بوديم و متفرق نشده بوديم كه آن مرد وارد شد; گويى كه هيچگونه ناراحتى چشم نداشته است».

اين روايت، از صحيح ترين روايات است. ترمذى مى گويد:«اين حديث، حق، حسن و صحيح است»[1] ابن ماجه نيز معتقد است:«اين حديث صحيح است»[2].

از اين حديث دو نكته استفاده مى شود:

اوّل: انسان مى تواند به دعاى پيامبر توسل پيدا كند. درخواست دعاى صحابى از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) كه«از خدا بخواهيد مرا شفا دهد» و پاسخ پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)كه«اگر بخواهى دعا مى كنم و اگر صبر كنى بهتر است» به همين نكته اشاره مى كند.

دوم: انسان مى تواند در ضمن دعاى خود، به شخصيت و مقام پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)متوسل شود. با دقت در دعايى كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) به صحابى تعليم دادند، اين نكته برداشت مى شود. جملاتى از اين دعا كه نشانگر اين نكته است عبارتند از:

1. اللّهم انى اسألك و اتوجه اليك بنبيّك; كلمه «بنبيّك» از