آيات چهارگانه الهى

3.(وَهُوَ الَّذِى مَدَّ الأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَواسِىَ وَأَنْهاراً وَمِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِى الَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِى ذَلِكَ لآيات لِقَوْم يَتَفَكَّرُونَ).

.«اوست كه به زمين كشش و گسترش بخشيد و در آن كوه ها و جوى ها قرار داد و از همه ميوه ها جفت آفريد. شب و روز يكديگر را مى پوشانند. در اين امور (كه نمونه اى از تدبير است) براى گروه انديشمند آيات و نشانه هايى است».

مقدمه

در اين آيه، نمونه هاى بارزى از تدبير جهان آفرينش گفته شده است و علت يادآورى آنها، اين است كه در آيه پيش گفته شد كه تدبير و اداره نظام خلقت به خدا تعلق دارد[1] و اوست كه مجموعه جهان هستى را با مشيت و حكمت خود اداره مى نمايد. قرآن براى روشن نمودن گفتار پيش(تدبير جهان آفرينش از آن خداست) نمونه هاى چشمگيرى از تدبير، بيان مى كند تا افراد انديشمند درباره آنها فكر كنند و به طور واضح دريابند كه واقعاً او «مدبر الامور» است. اين نمونه ها عبارتند از: