انرژى از ماده ئيدروژن استفاده مى كند و براى هر چهار ميليون تن انرژى در ثانيه، 660 ميليون تن ئيدروژن و 240ميليون تن انرژى در دقيقه، 600،39 ميليون تن ئيدروژن مصرف مى كند. در اين جا بايد ديد ماده اوليه اين كره (ئيدروژن) تا چه اندازه است كه با اين همه ولخرجى، با اين كه مدت چهار يا پنج هزار ميليون سال در حال فعاليت و توليد است، تغيير محسوسى در فعاليت و توليد انرژى در آن ديده نشده است.

سنّ خورشيد

آخرين نظر درباره سن خورشيد اين است كه سن خورشيد مانند برخى از هم جواران آن از 000،4ميليون تا 000،5ميليون سال تخمين زده مى شود[1] و براى به دست آوردن عمر سياره، اصولى وجود دارد كه براى اهل فن مخفى و پنهان نيست.

حركت وضعى خورشيد

براى نخستين بار گاليله با تلسكوپ خود در سطح خورشيد چند لكه سياه ديد و خيلى هم تعجب نمود. در صورتى كه ما خورشيد را موقع غروب در هواى غبارآلودى ملاحظه كنيم يا در ميان روز با شيشه تار به آن نگاه كنيم آن را كاملاً بى لكه مى بينيم.

با يك تلسكوپ بزرگ سطح خورشيد چون توده ابر به نظر مى رسد. اينها ابرهاى برف و باران نيستند، بلكه توده هايى از بخارات ملتهبى هست كه گازهاى آهن و سرب و قلع و مواد ديگرى كه از اين كوره بزرگ برمى خيزد، در آن موجود است.