بازگشت به زندگى، عجيب نيست

5. (وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَولُهُمْ أَ إِذا كُنّا تُراباً أَ إِنّا لَفِى خَلْق جَدِيد أُولئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَأُولئِكَ الأَغْلالُ فِى أَعْناقِهِمْ وَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خالِدُونَ).

«اگر (از انكار آنان) تعجب مى نمايى، عجب گفتار آنهاست كه (مى گويند:) آيا وقتى ما خاك شديم بار ديگر آفرينش جديدى خواهيم داشت؟ آنان كسانى هستند كه به قدرت خداى خود كفر ورزيدند و غل ها به گردن هاى آنهاست و همگى اهل آتش هستند و در آن هميشه خواهند بود».

عقيده به روز بازپسين يكى از عقايد كهن جهان بشرى است، حتى آثار اعتقاد به آن در ميان مللى كه تاريخ شش هزار ساله دارند، به خوبى به چشم مى خورد.

يكى از اصول اساسى همه مذاهب جهان، مسأله بازگشت به زندگى ابدى است و هر مسلكى كه در سرلوحه آن اعتقاد به روز رستاخيز نباشد نمى توان به آن نام مذهب نهاد و هدف هاى تربيتى و اجتماعى مذهب بدون اعتقاد به روز پاداش و كيفر، جامه عمل نمى پوشد.

چنين عقيده اى، با سوابقى كه در ميان تمام ملل جهان دارد، مى تواند نشانه