عنوان سخن را عوض كرده ورشته بحث را به جاى ديگر مى برد)هنوز مردمشناس كاملى نيست.

هدف معاويه از نگارش اين نامه ها

هدف معاويه از اين نامه پراكنيها جلب نظر شخصيتهاى بى طرف بود كه در صف موافقان قرار نگرفته اند وقيافه مخالف نيز نداشتند.آنان افراد متنفّذ در مدينه ومكه ومورد احترام بودند وجلب نظر آنان ملازم با ايجاد كانون مخالفت در دو شهر بزرگ مكّه ومدينه بود كه مركز شورا وثقل گزينش خليفه اسلامى به شمار مى رفتند.

ولى اين افراد با هوشتر از آن بودند كه فريب معاويه را بخورند ودست او را بفشارند.لذا ديگران نيز، يعنى سعد وقّاص ومحمّد بن مسلمه، مشابه عبد اللّه بن عمر پاسخ گفتند.[1]

نصر بن مزاحم در كتاب «وقعه صفين» نامه ديگرى را از معاويه نقل كرده كه به عبد اللّه بن عمر نوشته است واو را در آن نامه به مخالفت با امام (عليه السلام) متّهم كرده واز اين طريق خواسته است بذر مخالفت را در قلب او بيفشاند وآن گاه نوشته است:من خلافت را براى خود نمى خواهم، بلكه براى تو مى خواهم واگر تو هم نپذيرى، مسئله خلافت بايد در شوراى مسلمين مطرح شود.

فرزند عمر، با اينكه به سادگى معروف بود، دست معاويه را خواند ودر پاسخ او نوشت:نوشته بودى كه من بر على خرده گرفته ام. به جانم سوگند، من كجا وسابقه ايمان وهجرت على ومقام ومنزلت او نزد رسول خداوصلابت او در مقابل مشركان كجا؟ اگر من با او از در موافقت وارد نشدم به جهت آن بود كه در اين حادثه از پيامبر سخنى نرسيده بود ولذا از تمايل به يكى از دو طرف خوددارى ورزيدم.[2]