واگذارند، سزاوار است كه شخص برتر زبان به شكوا وگله بگشايد وبگويد:

«فَوَاللّهِ ما زِلْتُ مَدْفُوعاً عَنْ حَقِّي مُسْتَأْثِراً عَلَيَّ مُنْذُ قَبَضَ اللّهُ نَبِيَّهُ (صلى الله عليه وآله وسلم) حَتّى يَوْمِ النّاسِ هذا».[1]

به خدا سوگند، از روزى كه خداوند جان پيامبرش (صلى الله عليه وآله وسلم) را قبض كرد تا به امروز من از حقّ خويش محروم بوده ام.

امام (عليه السلام) اين سخن را هنگامى گفت كه طلحه وزبير پرچم مخالفت با او را برافراشته، بصره را پايگاه خود قرار داده بودند.

پاسخ: اين مطلب كه به عنوان تحقيق از آن ياد مى شود پندارى بيش نيست.هيچ گاه نمى توان مجموع سخنان امام (عليه السلام) را بر شايستگى ذاتى حمل كرد ويك چنين شايستگى نمى تواند مجوز حملات تند آن حضرت بر خلفا باشد، زيرا:

اوّلاً، امام (عليه السلام) در بعضى از سخنان خود بر وصيت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) تكيه كرده است. از جمله آنجا كه خاندان نبوّت را معرفى مى كند چنين مى فرمايد:

«هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ وَلَجَأُ أَمْرِهِ وَ عَيْبَةُ عِلْمِهِ وَ مَوْئِلُ حِكَمِهِ وَ كُهُوفُ كُتُبِهِ وَجِبالُ دِينِهِ... لا يُقاسُ بِ آلِ مُحَمَّد (صلى الله عليه وآله وسلم) مِنْ هذِهِ الأُمَّةِ أَحَدٌ... هُمْ أَساسُ الدِّينِ وَعِمادُ الْيَقِينِ. إِلَيْهِمْ يَفىءُ الْغالِي وَبِهِمْ يُلْحَقُ التّالي.وَلَهُمْ خَصائِصُ حَقِّ الوِلايَةِ وَ فِيهِمُ الوَصِيَّةُ وَالوِراثَة».[2]

خاندان نبوّت رازداران پيامبر وپناهگاه فرمان او ومخزن دانشها وحكمتها وحافظان كتاب واستوانه هاى آيين او هستند.هيچ كس از افراد امت را نمى توان با آنان قياس كرد. آنان پايه هاى دين وستونهاى ايمان ويقين اند. دور افتادگانِ از راه حق به آنان رجوع مى كنندو واماندگان به ايشان مى پيوندند.خصائص امامت (علوم ومعارف و ديگر ملاك هاى امامت) نزد