ناراحت شد، زيرا گروهى از سربازان امام به خلفا اعتقاد داشتند وطرح اين مسائل در آن هنگام موجب دو دستگى در ميان صفوف آنان مى شد.لذا امام (عليه السلام) پس از ابراز ناراحتى چنين فرمود:

به احترام پيوندى كه با پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) دارى وبه سبب اينكه هر مسلمانى حق پرسش دارد، پاسخ تو را به اجمال مى گويم.رهبرى امّت از آنِ ما بود وپيوند ما با پيامبر از ديگران استوارتر بود، امّا گروهى بر آن بخل ورزيدند وگروهى از آن چشم پوشيدند. داور ميان ما وآنها خداست وبازگشت همه به سوى اوست.[1]

اينها بعضى از علل سكوت اميرمؤمنان حضرت على (عليه السلام) بود كه به سبب حفظ اساس اسلام، دست از حقّ خود كشيد وبيست وپنج سال جرعه هاى تلختر از زهر نوشيد.

***