نوشت: هر چه از اموال نزد شماست و هر چه از وسايل زندگى و كنيزان مربوط به پدرم پيش شماست، براى من بياوريد، زيرا من وارث او هستم و جانشين او در امر امامت مى باشم. پدرم درگذشته است و ما اموال او را تقسيم كرده ايم، و شما عذرى نداريد.

ابن ابى حمزه و همچنين زياد قندى امامت امام رضا(عليه السلام) را نپذيرفتند و گفتند چيزى نزد ما نيست، عثمان بن عيسى در جواب نوشت كه پدرت نمرده است و زنده و قائم است و هر كس مى پندارد كه او مرده، اشتباه مى كند. حتى اگر هم مرده باشد، به من نگفته است كه اين اموال را به كسى بدهيم. درباره كنيزان نيز بايد بگويم كه من آنها را آزاد و با آنها ازدواج كرده ام.[1]

درباره واقفيه، كتاب تحليلى نسبتاً خوبى بنام «واقفيه» به وسيله حجة الاسلام شيخ رياض محمد حبيب ناصرى تأليف شده و مناظرات امام رضا(عليه السلام) در اين مورد و اندرزهاى آن حضرت را آورده است.[2]

همچنين صاحبان كتابهاى ملل و نحل و فرق و مذاهب. درباره آنها به تفصيل سخن گفته اند.[3]

تعدادى از راويان حديث شيعه نيز متهم به واقفى بودن شده اند كه تنها شيخ طوسى نام 64 تن از آنان را مى آورد. البته برخى از آنان در مدت كوتاهى دچار