نشانه هاى نفاق

124. (وَإِذا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هذِهِ إِيماناً فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَاناً وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ).

«هر موقع سوره اى فرود آيد، برخى از منافقان (به عنوان استهزا) به يكديگر مى گويند: اين سوره، ايمان كدام يك از شماها را افزود(ولى) آنان كه ايمان آورده اند، بر ايمان آنها افزوده، در حالى كه خوشحالند».

125.(وَأَمَّا الَّذينَ فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْساً إِلى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ).

«آنان كه در قلوبشان بيمارى (نفاق) است، بر پليدى آنان افزوده و در حالى كه كافر بودند، درگذشتند».

126.(أَوَ لاَ يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فى كُلِّ عَام مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لاَ يَتُوبُونَ وَلاَ هُمْ يَذَّكَّرُونَ).

«آيا نمى بيند كه در هر سال ، يك بار يا دو بار آزمايش مى شوند، باز توبه نمى كنند و متذكر نمى شوند».

127.(وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْض هَلْ يَريكُمْ مِنْ أَحَد ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَ يَفْقَهُونَ).

«هر موقع سوره اى فرود آيد به يكديگر نگاه مى كنند و مى گويند: آيا