دشمن دور دست رفت، بلكه در نبرد فرهنگى نيز بايد از اين اصل بهره گرفت. مسلمانان بايد با انديشه هاى باطل و زيانبخش نبرد كنند و در عين حال اولويت ها را نبايد ناديده بگيرند; انديشه هايى كه كيان و نظام اسلامى را امروزه تهديد مى كند، در مقام دفاع، از اولويت خاصى برخوردارند تا انديشه باطل ديگرى كه حايز اين ويژگى نيست; مثلاً ديروز در اين كشور، مسأله ماركسيسم، مكتب خطرناكى بود كه خشك و تر را مى سوزانيد و مستقيماً با هويت الهى و اسلامى ما در نبرد و معارضه بود، در حالى كه ديگر مكتب هاى باطل تا اين حد خطرناك نبودند، از اين جهت، فشار دفاع در گذشته متوجه اين ماجراجويان بود كه در لباس دفاع از محروم و كارگر به استثمار او مى پرداختند، ولى اكنون كه عمر ماركسيسم به پايان رسيده و اين مكتب پس از 80سال آزمون، در قلمروهاى فلسفى و اقتصادى و اجتماعى، با شكست فاحشى رو به رو شده به گونه اى كه گريز از ماركسيسم، شعار نجات از اسارت معرفى شده است، بايد در فكر نبرد با ديگر انحرافات فكرى بود كه پس از ماركسيسم كانون خطر و عداوت هستند.