پاره اى از صفات درونى چون كم عقلى حماقت و جنون، همچون پاره اى از صفات جسمانى چون رنگ پوست اگر از طريق عامل وراثت به فرزند منتقل گرديد ـ غير قابل تغيير بوده و او تا آخر عمر مجبور و مقهور آن صفات مى باشد ولى بسيارى از صفات نفسانى چون شجاعت و سخاوت، بخل و ترس تغيير پذيرند و با تربيت هاى صحيح مى توان در آنها تغييراتى انجام داد.

اين مطلب در روايات اسلامى مورد توجه واقع شده است . امام باقر (عليه السلام)در روايتى اصل تغيير پذيرى صفات وراثتى را با كلمه «بداء» بيان فرموده اند.

زراره از امام باقر(عليه السلام) درباره آغاز و مراحل جنينى آفرينش انسان حديثى مفصل روايت كرده است در قسمتى از آن چنين آمده است:

«ثُمَّ يُوحى اللّهُ إِلى المَلَكين اكتُبا عَلَيْهِ قَضائى وقدرى و نافِذَ أَمْرى واشْتَرطا لِى البَداء فيما تَكْتُبانِ».

«آنگاه خداوند به دو فرشته وحى مى كند كه قضاء و قدر و حكم نافذ و گذراى مرا بر اين «جنين» بنويسيد و «بداء» (كه آن هم جزء قضا و قدر الهى است) را نيز براى من حفظ كنيد».

دو فرشته به خدا عرض مى كنند چه چيز را براى او بنويسيم؟

به آنها گفته مى شود به لوحى كه بر پيشانى مادر قرار دارد بنگريد آنان به آن لوح مى نگرند و آنچه درباره خلقت و مرگ و سعادت و يا شقاوت و امور ديگر او در آن مشاهده مى شود، مى نويسند و «بدا» را نيز براى خدا محفوظ مى دارند.[1]

مقصود از «بدا» اين است كه سرنوشت «جنين» از جهات گوناگون با