آن بخورد؟ و به پيروان پيامبر مى گفتند: شما از مردى كه جادو شده است; پيروى مى كنيد.[1]

و درباره معاد مى گفتند:

آيا پس از آن كه بدان هاى ما در درون خاك به صورت استخوانهاى پوسيده اى در آمد دوباره خلقت جديد خواهيم داشت؟».[2]

قرآن كريم در همه اين موارد به آنان پاسخ داده و يكى از پاسخ هاى قرآن در تمام اين موارد اين است كه اين سخنان بى مايه و صفات پندارى كه براى خدا و پيامبر در نظر گرفته اند، فاقد ارزش منطقى، و عامل ضلالت و گمراهى آنان گشته است.

(انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الأَمْثال فَضَلُّوا فَلا يَسْتَطيعُونَ سَبيلاً).[3]

«بنگر چگونه تو را توصيف مى كند، گمراه شدند و راه نمى يابند».

7. دلبستگى به زندگى مادى

(الَّذِينَ يَسْتَحِبونَ الْحَياةَ الدُّنْيا عَلَى الآخِرَةِ وَيَصدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَها عِوَجاً أُولئِكَ في ضَلال بَعيد).[4]

«كسانى كه زندگى دنيا را بر حيات اخروى برگزيده اند و راه خدا را بر خود و ديگران مسدود مى كنند، و در آن ايجاد اعوجاج و انحراف مى نمايند، در گمراهى و ضلالت دورى مى باشند».