«چگونه كفر مىورزيد در حالى كه آيات الهى (قرآن) بر شما تلاوت مى شود و پيامبر خدا در ميان شما است».

و خطاب در اين آيه متوجه مؤمنان است كه در آيه قبل نسبت به آنان از جهت پيروى از سخنان وسوسه انگيز و گمراه كننده يهود، هشدار داده شده است و سرانجام مى رساند كه با وجود آيات خدا و پيامبر گرامى، نبايد در فردى از مؤمنان، لغزش رخ دهد و در هر حال از اين آيات استفاده مى شود كه دو نوع هدايت داريم:

1. هدايتى كه سبب اعتصام به خدا مى شود.

2. هدايتى كه پس از تحقق اعتصام، انسان در پوشش آن قرا رمى گرد. سخن در هدايت نخست نيست، سخن در هدايت دوم است كه معلول فعلى از افعال اختيارى انسان است و اگر بشر جستجوگر آن را به دست آورد، قهراً در پوشش چنين هدايتى قرار مى گيرد.[1]

2. ايمان و عمل صالح

(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ يَهْديهِمْ رَبُّهُمْ بإِيمانِهِمْ تَجْرى مِنْ تَحْتِهِمُ الأَنْهارُ فى جَنّاتِ النَّعيمِ).[2]

«خداوند كسانى را كه ايمان آورده و عمل صالح انجام دهند، به وسيله ايمانشان هدايت مى كند و در بهشت، نهرها در زير قدمهايشان جارى مى گردد».