فارسى و ترك و رومى و عرب *** جمله با هم در نزاع و در غضب

فارسى گفتا از اين من وارهيم *** هم بيا كاين را به انگورى دهيم

آن عرب گفتا معاذ اللّه لا *** من عنب خواهم نه انگور اى دغا

آن يكى كز ترك بود گفت اى گزم *** من نمى خواهم عنب خواهم ازوم

در تنازع مشت بر هم مى زدند *** كه ز سر نام ها غافل بدند

مشت بر هم مى زدند از ابلهى *** پر بدند از جهل، وزدانش تهى

صاحب سرى عزيزى صد زبان *** گر بدى آنجا، بدادى صلحشان

پس بگفتى او كه من ز اين يك درم *** آرزوى جمله تان را مى خرم[1]

اين خلاصه گفتار ما بود درباره توحيد فطرى و احساس قلبى بشر نسبت به آفريدگار جهان.