قسمت هاى مهم آن به وسيله تلويزيون به مردم نشان داده مى شود، و حكم صد در صد قطعى درباره خوبى بانى و سازنده آن صادر مى گردد.

ولى در مكتب اخلاقى قرآن تنها خوبى عمل، ملاك خوبى شخص شمرده نمى شود، علاوه بر پرونده عمل، پرونده نيت او نيز در تحسين او مطرح مى گردد و وارسى مى شود كه اين شخص اين بيمارستان را به چه نيت ساخته است اگر عمل او از يك روح پاك و وارسته از هر نوع سودطلبى، سرچشمه بگيرد و محركى جز عاطفه انسانى نسبت به نجات انسان هاى بى پناه نداشته باشد در اين صورت چون هر دو پرونده با هم تطابق كامل دارند از خود شخص و كردارش به خوبى ياد خواهند كرد.

ولى اگر اين عمل به منظور جلب آراء و افكار مردم صورت بگيرد و هدف از آن، به دست آوردن پست هاى حساس سياسى مثلاً خريدن رأى مردم در موقع انتخابات، و قبضه كردن مقامات و مناصب ديگر باشد، در اين موقع خوبى عمل گواه بر خوبى شخص نبوده و چنان عملى در مكتب اخلاقى پيامبران بى ارزش خواهد بود، حتى اين قسمت نيز روشن نيست كه سود و زيان عمل او در اجتماع يكسان بوده و به اصطلاح «دخل» و «خرج» نمايد.

بى جهت نيست كه قرآن وقتى مشركان و بت پرستان مى خواهند