او دستور داد پارچه اى آوردند، سنگ را در ميان پارچه نهاد و به هريك از سران چهارگانه دستور داد يكى از گوشه هاى پارچه را بگيرند وبه پاى ديوار كعبه بياورند. آنگاه خود با دست خود«حجر» را بر جايش نصب كرد واز اين طريق از يك خونريزى جلوگيرى نمود[1].

رسول گرامى در سفر خود به شام با راهب شهر بصرى ملاقات كرد وقتى راهب او رابه بت قسم داد او فرمود مبغوض ترين شىء در نظر من همين بتهاست، يك چنين ابراز انزجار از بت پرستى در دوران كودكى نشانه يك نوع ارتباط با غيب است.

2ـ او يك مرد امىّ بود

تاريخ گواهى مى دهد كه: پيامبر در طول زندگى نزد كسى درس نخوانده وكتابى رامطالعه نكرده است مع الوصف يك فرد امىّ يك چنين كتابى را آورده كه عقول خردمندان را به شگفت واداشته ويك تنه در باره بسيارى از موضوعات سخن گفته وهمگى مورد تصديق خردمندان ومحققان واقع گشته است.

شكى نيست فرزند صحرا، پرورش يافته بيابان، بدون امداد غيبى نمى تواند پيرامون متجاوز از (500) موضوع سخن بگويد كه مرور زمان از عظمت و صدق گفتار او سر سوزنى نكاسته است ودر اين مورد حافظ مى گويد:

نگار من كه به مكتب نرفت و خط ننوشت *** به غمـزه مسألـه آمـوز صـد مـدرّس شــد

وبه قول سعدى:

يتيمى كه ناخوانده ابجد درست *** كتابخانه هفت ملّت بشست