خداوند گرفت. دين مبين اسلام اين مشكل اعتقادى مسيحيت را معالجه كرد و در ابتدا الوهيت آن دو را كه بندگان خاضع و خاشع خداوند بودند باطل كرد و خضوع و عبوديت مسيح را در برابر مقام ربوبى تأكيد نمود.

خداوند در قرآن كريم مىفرمايد:

وَ قالَ الْمَسِيحُ يا بَنِي إِسْرائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ؛ [1]

مسيح گفت: اى بنى اسرائيل خداوند يگانه را كه پروردگار من و شماست پرستش كنيد، زيرا هركس شريكى براى خدا قرار دهد خداوند بهشت را بر او حرام كرده است و جايگاه او دوزخ است و ستمكاران يار و ياورى ندارند.

در اين آيه شريفه مأموريت عيسى دعوت به عبوديت و اطاعت از خداوند واحد احد معرفى مىگردد و غير از آن را شرك و ظلم مستوجب آتش مىداند سپس به انسان بودن مسيح و مادرش اشاره و تأكيد مىكند كه آن دو، انسانهايى بودند كه به مقام حجيت الهى نائل شدند و اين نبود مگر به سبب اطاعت و عبادت آن دو و در آيهاى ديگر به مقام رسالت عيسى و حجيت مريم اشاره مىفرمايد:

مَا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّيقَةٌ كانا يَأْكُلانِ الطَّعامَ انْظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآياتِ ثُمَّ انْظُرْ أَنَّى يُؤْفَكُونَ؛ [2]

[1] . مائده 5 آيه 72 .

[2] . همان، آيه 75.