براى اينكه به نذر مادرش عمل كرده باشد و همين صفات شوق و اشتياق او به بندگى خداوند بود كه او را مستحق مسئوليت الهى حجيت و اصطفا و برگزيدگى كرد.

خداوند تبارك و تعالى مراحل رشد و تكامل مريم را چنين ترسيم مىفرمايد:

إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* فَلَمَّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُها أُنْثى وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى وَ إِنِّي سَمَّيْتُها مَرْيَمَ وَ إِنِّي أُعِيذُها بِكَ وَ ذُرِّيَّتَها مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ* فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ؛ [1]

(به ياد آوريد) هنگامى كه همسر عمران گفت: خداوندا آنچه را در رحم دارم براى تو نذر كردم كه محرّر (آزاد براى خدمت خانه تو) باشد از من بپذير، كه تو شنوا و دانايى. ولى هنگامى كه او را به دنيا آورد گفت:

خداوندا! من او را دختر آوردم- و خداوند به آنچه او به دنيا آورده بود عالمتر بود- و پسر همانند دختر نيست من او را مريم ناميدم و او و فرزندانش را از شيطان رانده شده در پناه تو قرار مىدهم. خداوند او را به طرز نكويى پذيرفت و به گونهاى شايسته (نهال وجودش) را

[1] . آل عمران 3 آيات 35- 37 .