اين دقيقا نظير آن چيزى است كه بعد از فاجعه كربلا براى خاندان پيامبر اتفاق افتاد و كار به جايى رسيد كه رسوا كردن بنى اميّه ممكن نبود مگر با خطر افتادن خاندان نبوى و اسارت آنها از ناحيه بنى اميّه و مگر با حضور عقيله بنى هاشم زينب كبرى در مجلس ابن زياد و يزيد و خطبههاى غرّاى آن حضرت براى روشن ساختن حقّانيت سيد الشهداء و بطلان بنى اميّه و حزب تباهكارشان.

بنابراين، آنچه براى حضرت مريم اتفاق افتاد و حرمت و تقدس او را به خطر انداخت براى حرمت و تقدس فاطمه زهرا نيز تكرار شد، زيرا در راه دفاع از امامت امير مؤمنان حرمت و قداست آن حضرت مورد تهاجم قرار گرفت و مهاجمان به خانه آن حضرت حمله بردند و نفاق درونى اصحاب سقيفه را آشكار ساخت و آنها را مفتضح كرد و از همينجاست كه خليفه اول از شدت ناراحتى و غضب روى منبر رسول خدا مجبور شد كه سخنان ركيكى به زبان آورد. [1]

بنابراين ارتقاى مريم به مرتبه حجيت سببى شد براى بنيان شريعت عيسوى و تكميل آن. همانطور كه وضع حمل معجزهآساى او و آمدنش به سوى بنى اسرائيل يكى از مشكلترين و پرمخاطرهترين كارها بود كه همانا جهاد به وسيله عرض و آبرويش بود و اين در نزد غيرتمندان از كشته شدن هم سختتر و هم مشكلتر است، زيرا براى مقدسترين زنان زمان، تحمل شنيدن بزرگترين دروغ و تهمت از عدهاى تكامل نيافته مشكل است و كار بدانجا رسيد كه مريم از شدت حيا و خوف از

[1] . ابن ابى الحديد، شرح نهج البلاغه، ج 16، ص 215.