بركت اين موجودات ذى شعور بدان مقام بلند نائل گرديد.

مقتضاى اينكه خداوند، علم آدم به آن موجودات را علم به همه اسرار و نهان زمين و آسمانها توصيف مىفرمايد اين است كه فرشتگان داناى به آن علم نيستند، زيرا آن موجودات نسبت به زمين و آسمانها غيبند و غيب يعنى غير مشهود و مقتضاى همه اينها اين است كه آن موجودات زنده عاقل ذى شعور انوارى هستند كه قبل از آفرينش زمين و آسمان و ملائكه و قبل از آدم آفريده شده باشند. پيامبر اكرم مىفرمايد: «أول ما خلق اللّه نور نبيّك يا جابر» و ديگر آنكه آن موجودات نورانى نور آدم و ساير انبيا نباشد و گرنه نياز به آگاه كردن آدم به ذات خودش نبود و همچنين ساير پيامبران الهى در مقام خلافت الهى احتياجى به دانستن آن اسماء نداشتند. علاوه بر اينكه آيات متعددى از قرآن كريم دلالت مىكنند بر اينكه مقام خلافت الهى مقامى است كه افراد معدودى از بشر كه انبيا باشند و آدم اولين آنهاست به لحاظ شناخت و معرفتى كه نسبت به آن انوار مقدسه داشتهاند اهليت براى آن مقام را پيدا كردهاند و در واقع اين يك سنت الهى به شمار مىرود و آيات و روايات وارده از معصومين عليهم السلام بر اين نكته اشارت دارند.

ب- روايات

اول: روايات آغاز آفرينش- كه خواهد آمد- دلالت مىكند كه اولين مخلوق خداوند نور سيد رسل صلّى اللّه عليه و آله و سپس به ترتيب نور على عليه السلام فاطمه عليها السلام حسنين عليهما السلام و فرزندان نهگانه امام حسين مىباشند. اين روايات دلالت مىكنند كه خلقت نور چهارده معصوم بر همه انبياء و پيامبران مقدم